HISTORIA SZKOŁY
Historia wsi Czerniewo sięga odległych czasów. Według relacji dzisiejszych mieszkańców z Czerniewa: Pawła Zulewskiego, Zygmunta Świeczkowskiego, Anny Feńskiej, Marty Sawickiej, wieś Czerniewo istniała od czasów szwedzkich. Nazywała się wtedy - „CIERNIEWO”, bowiem rosło tu dużo cierni. Późniejsza nazwa wioski, jaką pamiętają mieszkańcy, to „SZERNIAŁ”. Na placu, gdzie mieszka pan Alojzy Ptach, stał stary, modrzewiowy dworek, a dookoła mieściły się zabudowania pracowników. Była też karczma w miejscu, gdzie mieszkał pan Paweł Zulewski. Po najeździe szwedzkim, jak głosi wieść, przybyło na teren trzech braci Zulewskich. Jeden osiedlił się w Czerniewie, drugi w Ełganowie, trzeci w Postołowie. Podobno teren ten niegdyś nawiedziła cholera, co potwierdziło wykopalisko z tamtych czasów znalezione w Czerniewie. Miało to miejsce w 1888 roku, podczas budowy szosy z Gdańska do Kiszewy. Wtedy to, w trakcie prac w centrum wsi, natrafiono na kości ludzkie. Wykopano ich, według przekazu, „całą furę”, a następnie przewieziono na cmentarz ewangelicki mieszczący się między Czerniewem a Ełganowem. Skupienie ludności na tym terenie związane było z dworkiem (majątkiem, budynkami gospodarczymi) bogatej rodziny niemieckiej, znajdującym się w Czerńcu (Czarne Pole). Według relacji żyjących mieszkańców, jedni z niemieckich dysponentów ziemskich nazywali się „CIGLER”, zaś ostatnimi właścicielkami były bezdzietne panny – siostry „GŃRTZ”. Historia wsi jest ściśle związana z budynkiem i instytucją szkoły. Na miejscu, gdzie obecnie stoi szkoła, stał drewniany budynek szkolny, który spalił się prawdopodobnie w latach 1865 – 1870. Kiedy postawiono szkołę murowaną?– nikt nie pamięta, ale wiadomo, że dobudowano nową klasę i mieszkanie dla nauczyciela. W tym czasie do szkoły uczęszczały dzieci z Czerniewa (Szerniał), Zaskoczyna oraz Czerńca (Czarne Pole). Dowodem istnienia placówki oświatowej jest wpis w kronice szkolnej miejscowości Malenin z lat 1870 – 1947. Odnaleziono tam wzmiankę o istniejącej na tym terenie szkole i jej nauczycielu Rudolfie Nowakowskim, który został powołany jako: „samodzielny nauczyciel do Czerniewa”. Pochodził on z Battanon przy Guttstadt, zaś seminarium skończył w Grudziądzu. Do roku 1919, kierownikiem szkoły był pan Antoni Guski.
W wyniku traktatu wersalskiego z dnia 28 VI 1919 r., który wszedł w życie 01 I 1920 r. Państwo Polskie odzyskało Wielkopolskę, Pomorze Gdańskie i część Górnego Śląska. Gdańsk i jego okolice ( w tym wieś Czerniewo) został Wolnym Miastem i pozostawał pod opieką Ligi Narodów. W okresie międzywojennym w rozwoju polskiego szkolnictwa w Wolnym Mieście Gdańsku zarysowały się zasadniczo dwa typy szkół: szkoły publiczne, senackie z polskim językiem nauczania oraz szkoły prywatne Macierzy Szkolnej. Pierwszą wzmiankę o polskiej szkole można znaleźć w "Gazecie Gdańskiej" z dnia 01 IV 1920r. W tym okresie w niektórych szkołach niemieckich wywalczono osobne klasy z polskim językiem nauczania. Ponadto istniały jeszcze szkoły niemieckie, w których uczono po polsku jedynie religii oraz prowadzono lekcje języka polskiego. Takie szkoły były w Trąbkach Wielkich, Ełganowie oraz Postołowie. W Czerniewie istniała szkoła niemiecka, której dyrektorem był od roku 1919 Wiktor Niding/Nieding (wcześniejsze nazwisko Niżelewski), rodem z Pręgowa zięć poprzedniego dyrektora Antoniego Guskiego. Pracował tu do chwili, gdy nadszedł front, to znaczy, do 16 marca 1945 roku. Teren ten do 1945 roku zajmowali obywatele polscy jak i niemieccy – wszystkie przedmioty szkolne wykładane były w języku niemieckim. W okresie II wojny światowej, mieszkańcy wsi doznali licznych represji ze strony Niemców – między innymi, polskie dzieci chcąc uczyć się w języku polskim musiały uczęszczać do oddalonego Ełganowa, gdzie otworzono polską szkołę. Sytuacja ta zmienia się wraz z zakończeniem II wojny światowej. W maju 1945 roku do Czerniewa z powiatu Nieświeskiego (woj. Nowogródzkie) przybyli polscy nauczyciele – małżeństwo: Jadwiga i Ludwik Fuchs. Po sprawdzeniu wiadomości, szczególnie znajomości języka polskiego, została uruchomiona klasa: I, II, IV, VI. Odbudowa Czerniewa po zniszczeniach wojennych przebiegała powoli – z początkiem maja 1947 roku zaczął kursować przez wioskę pierwszy autobus PKS (Starogard Gd. – Skarszewy – Straszyn – Gdańsk), około 1949 roku wieś została zelektryfikowana, w 1956 „połączona” ze światem drutami łączności telefonicznej.
W dniu 6 września 1960 roku po długiej i ciężkiej chorobie umiera kierownik szkoły Ludwik Fuchs. Szkoła pogrążona jest w żałobie. Kierownikiem szkoły w Czerniewie zostaje Jadwiga Fuchs, żona zmarłego Ludwika Fuchsa. W maju 1962 roku w Czerniewie nastąpiło uroczyste otwarcie sklepu powstałego pod patronatem Gminnej Spółdzielni w Sobowidzu oraz świetlicy: „Klub Rolnika”.
W roku szkolnym 1966-67 szkoła pierwszy raz realizowała program ośmioklasowej szkoły podstawowej. Reforma, jej realizacja wymagała nowych programów i przygotowań. Wzrastająca liczba dzieci stwarzała kłopotliwą sytuację lokalowa, zajęcia lekcyjne odbywały się również w klubie Rolnika i świetlicy PGR, dlatego władze oświatowe w 1967 roku podjęły decyzją o budowie pawilonu szkolnego. Nowy budynek lekcyjny został wybudowany w czynie społecznym, składał się z 4 izb lekcyjnych, biblioteki, holu, pokoju nauczycielskiego, niewielkiego pomieszczenia na szatnię.
Uroczystość otwarcia nowej szkoły nastąpiła 5 października 1968 roku. W założeniu budynek miał służyć 20 lat, a korzystamy z niego do dzisiaj.
W 1969 roku odchodzi na emeryturę kierowniczka tej szkoły Jadwiga Fuchs, wieloletnia nauczycielka, jej praca i działalność na rzecz szkoły pozostanie w pamięci uczniów, nauczycieli i mieszkańców Czerniewa. Nowym kierownikiem szkoły został Bogusław Banaszyk.
W tym roku rozpoczęto budowę łącznika w czynie społecznym, w którym znalazły się toalety, umywalnie oraz szatnie. W 1973 roku funkcję dyrektora przestał pełnić B. Banaszczyk a objęła ją Teodora Grajewska.
Od września 1976 roku do Szkoły w Czemiewie zaczęły uczęszczać dzieci z Postołowa z czteroklasowej szkoły. Uczniowie dojeżdżali do Czerniewa wraz ze swym nauczycielem Zenonem Polasikiem autokarem szkolnym. W ten sposób stan liczebny szkoły powiększył się.
W roku szkolnym 1981/1982, w chwili ogłoszenia stanu wojennego, do szkoły przybyli żołnierze z Kołobrzegu. Szkoła zamieniła się w koszary a boisko szkolne zastawione było samochodami i innym sprzętem wojskowym. Zajęcia szkolne zostały zawieszone na tydzień, ale zaległości trzeba było nadganiać w kolejne wolne soboty. Następnie przyszły kolejne zmiany kadrowe, od l kwietnia obowiązki dyrektora na okres pięciu miesięcy pełniła Elżbieta Sebzda, od l września 1982 roku funkcję dyrektora zaczęła pełnić Teresa Myszkier.
24 czerwca roku szkolnego 1986/1987, gdy uczniowie z radością powitali wakacje w szkole rozpoczęto generalny remont, wykonano nową podłogę na holu, wyremontowano dach szkoły, łazienki, założono CO w zerówce. W późniejszym terminie planowano przebudowę kuchni, zaplecza kuchennego oraz dobudową stołówki i biblioteki z czytelnia. W roku szkolnym 1989/1990 stanowisko dyrektora zaczęła pełnić Kazimiera Kozak.
W roku szkolnym 1991/1992 po raz pierwszy po wielu latach wróciła do szkoły religia, pojawiły się w salach lekcyjnych krzyże. W ramach uczczenia tej decyzji uczniowie 3 września rozpoczęli również rok katechetyczny mszą świętą w kościele w Trąbkach Wielkich.
Dnia 14 października 1995 roku obchodzono uroczyście 50-lecie Szkoły Podstawowej w Czerniewie. W ciągu 50-lecia istnienia mury szkoły opuściło 719 absolwentów. Wielu z nich przyjechało na uroczystości związane z obchodami rocznicowymi. Były wspomnienia, wspólne śpiewnie, łzy rozrzewnienia i radości. W części oficjalnej młodzież przedstawiła zarys historyczny szkoły i regionu a pani dyrektor Kazimiera Kozak wywołała do odpowiedzi pierwszych absolwentów. O pierwszych powojennych latach nauki i pracy rodziców opowiadała córka państwa Fuchs, pani Knobradzka wywołując ogromne wzruszenie wśród licznie zgromadzonych absolwentów i gości.
Po 29 latach 31.08.2018r. pani dyrektor Kazimera Kozak odeszła na zasłużona emeyturę. Od 01.09.2018r. funkcję dyrektora szkoły pełni pani Wiesława Niedzielska.
